«Βρήκα κάτι λοιπόν να σου πω
Που είναι πάντα καινούριο και απλό,
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ για το τώρα,
το πριν, το μετά και το πάντα
Σ’ αγαπώ η καρδιά μου τρελάθηκε,
βαράει σαν ξεκούρδιστη μπάντα»
Αν δοκιμάσει κάποιος να περπατήσει με κλειστά μάτια, σε μια ευθεία βήμα-βήμα, μερικά μέτρα, με στόχο να φτάσει σε έναν προορισμό που έχει ορίσει, θα διαπιστώσει πως αφενός δεν είναι εύκολη διαδικασία να ισορροπήσει και αφετέρου το πιθανότερο είναι πως θα αποκλίνει από το απέναντι σημείο που θέλει να φτάσει.
Αυτό έχει κάποιες εξηγήσεις. Βασική ωστόσο είναι πως ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να ελέγχει τα πάντα. Ενώ χρησιμοποιεί το σώμα του αδιάκοπα, δεν είναι σε θέση να το γνωρίζει. Τέσσερα ρήματα που συχνά έρχονται σε σύγκρουση στην καθημερινή εμπειρία είναι τα: «θέλω, νιώθω, μπορώ, ξέρω».
Δεν μπορεί να ξέρει τι γίνεται μέσα και έξω απ’ αυτόν. Φαίνεται πως περισσότερο σκέφτεται και λιγότερο στ’ αλήθεια ζει. Η πρώτη αιτία όλων αυτών έχει να κάνει με την αλληλεπίδραση, τη συμπεριφορά και τη συνύπαρξη με ποιον άλλον; με τον συνάνθρωπο.
Έρχονται ώρες που όλος ο ψυχοπνευματικοσωματικός του κόσμος πάσχει και του προκαλεί αναστάτωση. Σίγουρα όμως ο μηχανισμός του σώματος συνεισφέρει όταν ο άνθρωπος σκύβει να το παρατηρήσει, να το ακούσει και να υποψιαστεί τη γλώσσα του.
Ακόμα και στον Δυτικό κόσμο ξέρουμε ότι καρδιά παίζει σημαντικό ρόλο στην εμπειρία της ζωής και ότι είναι κάτι παραπάνω από ένας απλός μυς που αντλεί και προωθεί αίμα.
Σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται, η καρδιά επικοινωνεί με τον εγκέφαλο και το σώμα με τέσσερις τρόπους: νευρολογική επικοινωνία μέσω του νευρικού συστήματος, βιοχημική επικοινωνία μέσω των ορμονών, βιοφυσική επικοινωνία μέσω των παλμικών κυμάτων και ενεργειακή επικοινωνία μέσω ηλεκτρομαγνητικών πεδίων.
Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι τα πεδία της καρδιάς ακτινοβολούν προς τα έξω, προς τη ζωή εκπέμποντας και λαμβάνοντας πληροφορίες σε μια συνεχή αλληλεπίδραση με τα ενεργειακά πεδία των άλλων ανθρώπων και της συλλογικής συνειδητότητας.
Καθώς οι πληροφορίες επιστρέφουν μέσα από τα πεδία της καρδιάς στο σώμα, η ενέργεια μεταλλάσσεται, εμφανίζονται σωματικές αλλαγές και δέχεται κανείς την ανάδραση του περιβάλλοντος με τη μορφή συναισθημάτων, αισθήσεων και διαισθήσεων. Έτσι προκύπτει πως πολλές από τις αδιόρατες διαισθήσεις μας γεννιούνται από διακυμάνσεις αυτών των ανεπαίσθητων βιολογικών πεδίων.
Κάτι που ξεχνά όταν απομονώνεται όχι για την απαραίτητη ανασυγκρότηση αλλά για την αποσύνδεση του από τη ζωή. Στοιχείο που δεν αναγράφεται στις οδηγίες χρήσης της καρδιάς που ζει ουσιαστικά επειδή δέχεται αίμα και το ξαναμοιράζεται.
Και τα λάθη είναι σκαλοπάτια για να μας πάνε παρακάτω. Αν τα βαφτίσουμε ευκαιρίες θα ξαγκιστρωθούμε από τις φοβικές εμμονές και από τα στρεσογόνα παιχνίδια και σχήματα του μυαλού.
Δεν μπορούμε να τα ελέγχουμε όλα. Ας ακούσουμε τουλάχιστον τι έχουν να μας πουν όσα ζούμε. Γιατί η ζωή μάς διάλεξε, η άνοιξη η πρώτη, διάρρηξε τόσους χειμώνες. Ας μην τη λησμονάμε.
alalum 