Ο δημιουργός -αν υπάρχει τέτοιος- δημιουργεί αναγκαστικά τον χρόνο επίσης. Ο Χρόνος δεν είναι αιώνιος -αν είναι, τότε καθίσταται θεός κι αυτός, ίσος με τον δημιουργό, οπότε δεν έχει νόημα να μιλάμε για δημιουργό – αλλά δημιουργείται. Το ερώτημα «πότε δημιουργείται ο χρόνος» έχει σαφώς την απάντηση «αχρόνως δημιουργείται». Αν η δημιουργία του χρόνου είναι εντός του χρόνου, τότε -όπως κάθε χρονική στιγμή- μπορεί να διαιρεθεί σε αρχή της αρχής, μέση της αρχής και τέλος της αρχής. Οπότε θα έπρεπε να βρούμε πότε -χρονικά- βρίσκεται η «αρχή της αρχής του χρόνου», κι αυτό θα το ξανακάναμε πάλι για την αρχή της αρχής της αρχής του χρόνου κ.ο.κ., πράγμα γελοίο. Συνεπώς ο χρόνος δημιουργείται αχρόνως, με αρχή όχι εν χρόνω δηλαδή, διότι αλλιώς πέφτουμε στο λάθος να ψάχνουμε για την αρχή της αρχής κ.ο.κ.
alalum 